انسان، مفهوم، سکونت

یک اثر معماری کنشی ثابت می باشد که همواره واکنش هایی مختلف بر آن اعمال می شود. اگر چه نهایتاً حس آرامش در یک خانه باز می گردد به رفتار و عادات یک خانواده ولی چگونگی طراحی فضاها و حسی که آن ها به انسان القاء می کنند نیز به نوبه ی خود مهم و تأثیرگذار می باشند. به بیانی دیگر مکان به انسان و انسان به مکان هویت می دهد و این دو همواره با یکدیگر در ارتباط می باشند. اگر بخواهیم واژه ی خانه را به شکلی مستقل از مضمون قرار دادی که برای آن در نظر گرفته شده تعریف کنیم، می پوسته ای می باشد که مقداری از یک کل را جدا کرده « چیز » در نظر بگیریم. آن « چیز » توانیم ساختمان (خانه) را یک و در درون خود قرار می دهد. منظور از کل، جهان پیرامون می باشد و چیزی که در درون آن قرار دارد خانه نامیده می شود. فضای محصور شده هنوز جزیی از کل است و نباید صفات خود را از دست بدهد. و جدای از حفظ صفات، عمل جداسازی نیز باید به گونه ای صورت گیرد که گویی وجود ندارد. هدف از بررسی این مقاله تعریفی برای مکان از جهت الزامات روحی و روانی در رابطه با سکونت بوده است. در طی این پژوهش از منابع کتابخانه ای استفاده شد. نتایج حاصل از مطالعه نشان دادند اگر فردی همواره تحت تأثیر یک اثر معماری باشد در نتیجه، واکنش آن فرد نیز تبدیل به واکنشی ثابت و یا به زبانی ساده تر تبدیل به یک عادت می گردد که این عادت می تواند مطلوب و سازنده و یا غیرمطلوب و مخرب باشد

کلیدواژه ها:

سکونت ، مکان ، انسان ، خانه ، مفهوم