اساطیر طبیعی و ساختارمکان بررسی نقش عنصرآب درشکل گیری هسته مرکزی شهرهای سنتی

نقطه شروع شکل گیری یک محله جایی است که بطور طبیعی حامل معنایی باشد. این معنا حاصل تعامل بین انسان و محیط است، یعنی در برخورد بین نیازهای انسانی و عوامل طبیعی لزوم وجود برخی فضاها احساس می شود که در میان آنها تعدادی بصورت فضاهای جمعی و نقطه آغاز شکل گیری فضاهای جمعی ظاهر می شود، بطور مثال نیاز به تقدس (درخت مقدس) یا نیاز به دسترسی به آب باعث میشود ارزش مکانی قسمتی از شهر بالا رفته و انسان نیازمند در پرداختن به این فضا، گزینه های تکمیلی خود را به آن بیافزاید. در گام بعدی فضا از حضور افراد مملو شده و فضای جمعی با خصوصیت ارتباط انسانی شکل می گیرد. به این صورت چنین مکانی عنصر اصلی هویت ساکنان آن است. نمادها و آیین های هر قوم نظم و قواعد خاصی را بر پیکره بندی اینگونه فضاها اعمال می کنند، از آن جمله می توان به شکل گیری نقاط کانونی شهرهای سنتی در ایران بر اساس حضور سه عنصر آب، گیاه مقدس و کوه اشاره کرد. با بررسی های دقیق تر مشخص می شود که نقاط کانونی برگزاری آیین ها و شکل گیری نمادها ویژگی های شکلی، مفهومی و کارکردی غیر قابل انکاری را آشکار می کنند و این ویژگی را دارند که زمان حال را به زمان اساطیری پیوند می دهند

کلیدواژه ها:

اسطوره ، آب ، گیاه مقدس ، کوه آناهیتا ، هسته تاریخی ، نماد ، آیین ، کارکرد