ارزیابی آزمایشگاهی کاهش اثر شیار افتادگی مخلوط های آسفالتی در روسازی راه با استفاده از آسفالت سیمان دار (آسفالت مرکب)

شبکه ی راه، بخشی از سرمایه ی هر کشور محسوب می شود که امروزه با افزایش روز افزون آمد و شد وسائط نقلیه و تنوع آب و هوایی باید از این سرمایه ی بزرگ که می تواند زمینه ی پیشرفت در ابعاد مختلف را برایکشور محیا سازد و دارای اهمیت بالایی است، حفظ و نگهداری کرد. در عصر حاضر مطالعه و تحقیق درباره ی مخلوط های آسفالتی با ویژگی هایی از قبیل انعطاف پذیری قابل قبول، مقاومت در قبال خستگی و مقاومت دربرابر شیار افتادگی(تغییر شکل دائم) مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در این تحقیق کاهش تغییر شکل دائم مخلوط های آسفالتی در روسازی راه به کمک آسفالت سیمان دار(آسفالت مرکب) با درصد های مختلفدوغاب سیمان اشباع شده و به کمک آزمایش های مقاومت مارشال، خزش استاتیکی و کشش غیر مستقیم در دماهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. تغییر شکل دائم یکی از مهم ترین خرابی های روسازی محسوب می شود که سالانه مبالغ قابل توجهی از هزینه ی ترمیم و نگهداری را به خود اختصاص می دهد. بارگذاری متناوب، کیفیت نامناسب مخلوط از نظر مقاومت برشی و نرسیدن به تراکم مورد نظر منجر به وقوع این نوع خرابی در روسازی راه می گردد و تنها راه علاج این مشکل، ارزیابی کیفیت مخلوط در مرحله ی طراحی است. دراین تحقیق درصد بهینه ی دوغاب سیمان بدست آمد و نمونه ها در این درصد دارای بیشترین مقاومت می باشند.

کلیدواژه ها:

آسفالت مرکب ، دوغاب سیمان ، مقاومت مارشال ، تغییر شکل دائم