مقاوم سازی ساختمان های بتنی مسکونی با استفاده از میراگر اصطکاکی دورانی

زلزله پدیده ای با مشخصاتی پراکنده و غیرقابل پیش بینی است. مطالعات انجام شده روی مشخصات محتمل حرکت زمین نشان داده اند که ارزش خدمات برخی از سازه های زیربنایی کشور بسیار بیش از آنمقداری است که خطرپذیری آن ها بتواند در قالب معیارهایی چون میانگین یا کمیاتی کم وبیش محافظه کارانه تر بیان شود. ساختمان های مدارس و بیمارستان ها و غیره در این زمره می باشند. آنچه درمورد چنین بناهایی می تواند به عنوان یک سیاست کلی مورد پیروی قرار گیرد، سیاست کاهش حساسیت سازه در مقابل زلزله می باشد. افزایش شکل پذیری و ظرفیت جذب انرژی سازه به طور نامحدود می تواندسازه را در مقابل زلزله ایمن سازد. فناوری ادوات جاذب انرژی و استفاده از آن ها برای جذب انرژی اعمال شده توسط حرکت زمین به سازه می تواند تا حد زیادی از حساسیت سازه در مقابل حرکات زمینبکاهد. فناوری بکار گیری میراگرها یکی از قدرتمندترین روش هایی است که با تأمین ظرفیت جذب انرژی نامحدود می تواند در مقاوم سازی سازه در مقابل زلزله کاربرد داشته باشد. در این پایان نامه به بررسی عوامل مؤثر بر بار لغزش بهینه در قالب دو شاخص کارایی میراگر و شاخص عملکرد نسبی پرداخته شد، و مشخص گردید که میراگر اصطکاکی دورانی می تواند به صورت قابل ملاحظه ای در مقابل بارهای لرزه ای ایمنی ساختمان را تضمین کند.

کلیدواژه ها:

میراگر اصطکاکی دورانی ، کابل ، شکل پذیری ، تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی ، جذب انرژی