ارزیابی جلوه های معنا شناسانه زیبایی با کاربرد عنصر آب در طراحی معماری فضاهای داخلی خانه های معاصر

از روزگاران کهن، عنصر آب به عنوان یکی از اساسی ترین عناصر طبیعی، تاثیر بسزایی در شکل گیری و شکوفایی فضا های شهری و معماری داشته است. در حالی که امروزه نحوه ارتباط انسان با این عنصر حیات بخش دگرگون شده است. به همین منظور چگونگی ارتباط مجدد و احیای فرهنگ بکارگیری اب در معماری نیاز به بازنگری در روش های طراحی دارد. در این پژوهش تلاش شده است تا در ابتدا ازطریق مطالعات کتابخانه ای به بیان مبانی مفهومی و کارکردی و زیبایی شناختی اب و تحلیل این سه نظام در مصادیق معماری ایران، زمینه بهره گیری از تجارب گذشتگان با تاکید بر احیای سه بعد معنوی، مادی و روانی آب پرداخته شود. سپس به بررسی کاربرد عنصر آب در معماری و معماری منظر پرداخته شده و در ادامه الگوهایی جهت بکارگیری این عنصر جهت سیلان انرژی های مثبت ساکنین خانه ها براساس مبانی فلسفه فنگ شویی ارائه گردیده و به روش کیفی و تحلیل محتوا، بکارگیری عنصر آب در دکوراسیون داخلی و طراحی داخلی منازل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که با توجه به اینکه امروزه عمدتا فضای داخلی خانه ها کوچک شده و دست طراح برای استفاده بیش از حد از عنصر آب در طراحی فضای داخلی خانه باز نیست، لذا باید روی به الگوهایی آورد که حداقل تداعی گر و القاء کننده حس سیلان آب در محیط زندگی باشد. مطالعات انجام شده نشان داده است که برای تجلی مفهوم جریان و سیلان آب در طراحی داخلی منازل، تنها گزینه ، استفاده از انواع آبنماها نیست، بلکه بکار بردن اشکال موجدار و منحنی گونه و نیز بهره مندی از اشیای بازتاب کننده نور مانند شیشه و آینه، استفاده از آکواریوم های خانگی و کاربرد رنگنماهای اب همچون کاغذ دیواری نیز قادر است مفهوم سیالیت عنصر اب را در یک خانه تداعی کند.

کلیدواژه ها:

عنصر آب ، طراحی معماری ، فضای داخلی خانه های معاصر ، معنا شناسی ، زیبایی