بررسی منظر شهری در راستای ایجاد شهر دوستدار کودک

هر شهر پایدار شهریست که در ان به رفع نیازهای همه شهروندان توجه کرده باشد که محیط زندگی و پیام های وابسته به آن می توان تاثیرات مهمی در سلامت فیزیکی، ذهنی، روحی و اجتماعی همه ساکنین داشته باشد. از طرفی همه انسان ها از لحاظ جسمی با هم برابر نیستند، که در نحوه استفاده آن ها از امکانات و خدمات تاثیر می گذارد، یکی از ملزومات رشد و توسعه جامعه تامین بستر کالبدی مناسب در جهت ایجاد فرصت های برابر برای همه افراد و اقشار آن جامعه به منظور تحرک و جابجایی در سطح شهر و دسترسی فردی به فضاهای عمومی و شهری است. خدمات رسانی به عموم مردم بدون توجه به ناتوانی های بعضی افراد، بخصوص کودکان موجب عدم حضور آن ها در جامعه و منزوی شدن آنان خواهد بود. برنامه ریزی سیستم های شهری و ارائه خدمات متناسب با این گروه یکی از وظایف برنامه ریزان و مدیران می باشد که متاسفانه مغفول واقع شده است. همچنین توجه به ایجاد محیطی مناسب برای رشد کودک و آشنایی با نیازها وسرشت فطری او، زمینه رشد درست شخصیتی و تربیتی او را به عنوان نسل سالم فردا و عامل پیوند نسل های گذشته و آینده فراهم می آورد که در راستای تخصیص حق شهروندی به کودکان و رسیدگی به خواسته ها و نیازهای آن ها، امروزه «شهروندان دوستدار کودک» مورد توجه برنامه ریزان و دست آندر کاران امور شهری قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، کودک ، طبیعت ، شهر دوستدار کودک