عیب یابی سازهها با در نظر گرفتن عدم قطعیت

تشخیص موقعیت و شدت خرابی یکی از مراحل مهم در حفظ و نگهداری سازه ها می باشد. خرابی ایجاد شده در سازه معمولا به علت طراحی نکردن دقیق بر اساس آیین نامه ها و رعایت نکردن نکات اجرایی حین ساخت و یا به علت زیاد بودن سن سازه و عدم بازرسی به موقع سازه می به علت افزایش ابعاد ˓ باشد. عیب یابی سازه ها با دو روش کلی و محلی انجام می گیرد. استفاده از روش های کلی که مبتنی بر رفتار سازه می باشند موجب تغییر در پاسخ های ناشی از ˓ مرسوم شده اند. خرابی در سازه موجب تغییر در مشخصات فیزیکی سازه و در پی آن ˓ سازه ها و مشکلات موجودمی توان موقعیت و شدت خرابی در عضوهای سازه را ˓ تحریک سازه می گردد. با مقایسه این پاسخ ها با پاسخ های سازه سالم و آنالیز کردن آن ها بدست آورد. از آنجایی که وجود عدم قطعیت هایی همچون خطاهای مدل کردن و خطاهای اندازه گیری در عیب یابی سازه ها اجتناب ناپذیرند استفاده از روش های آماری و احتمالاتی در این زمینه کاربرد گسترده ای پیدا کرده اند. در این تحقیق با استفاده از آنالیز حساسیت با در نظر گرفتن عدم قطعیت در اندازه گیری شتاب های بدست آمده از سنسورها به عیب یابی سازه پرداخته شده است. در ضمن خرابی به صورت کاهش در مدول الاستیسیته لحاظ شده است

کلیدواژه ها:

عیب یابی سازه ، عدم قطعیت ، احتمال ، آنالیز حساسیت