آسیب شناسی بازسازی روستاهای زلزله زده آذربایجان شرقی از لحاظ بافت معماری نمونه موردی : روستای گویج

معماری بومی هر منطقه نمایانگر پایدارترین شکل معماری در آن محیط و بیانگر هویت آن منطقه می باشد، بافت کالبدی روستاها از عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی تاثیر می پذیرد و شکل کلی روستاها به این عوامل وابسته است. معماری از جمله علومی است که با رخداد های طبیعی در ارتباط است رخداد هایی مانند زلزله که بعد از وقوع تاثیرات مخربی را بر محیط بر جای می گذارد. در برخی از موارد این تاثیرات به قدری مخرب است که بازسازی را با مشکلاتی مواجه می کند که یکی از این مشکلات بازسازی هویت فضا و محیط است. این مقاله با تأکید بر دانش و مهارت های چند هزار ساله بومی در مواجهه با زمین لرزه، به دنبال شناخت الگوها و باز آفرینیمعماری زمینه گرای آنها برای مقاوم سازی و کاهش آسیب پذیری بناهای روستایی است. روش تحقیق به صورت تحلیلی توصیفی است که پس از توضیح مشکلات به وجود آمده و آسیب شناسی در مناطق روستایی پس از وقوع زلزله و همچنین بررسی نمونه های موردی که در آنها به بافت منطقه و معماری بومی آن توجه نشده ، راه حلهای ارائه شده تجزیه و تحلیل شده و مشکلات به وجود آمده در بازسازی معرفی شوند، سپس با توجه به هویت روستاها نحوه باز آفرینی فضاها ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

معماری زمینه گرا ، بازسازی پس از زلزله ، هویت فضا ، آسیب شناسی ، روستای گویج