نگاهی به رنگ در معماری بومی ایران (نمونه های موردی: ابیانه ،ماسوله،کندوان، بوشهر)

در گوشه و کنار این مرز و بوم که تاریخ تمدن آن به وسعت تنوع اقلیمی آن است، شاهد غنای معماری بومی ایران با تکیه بر همسازی آن با تنوع آب و هوایی هستیم. اعجاز معماری بومی در به کارگیری مصالح منطقه ای با رنگ های همساز با آن در شکل بهترین روش پاسخگویی به نیازهای فیزیکی و روحی انسان برای ساختمان سازی، بر دوستداران مظاهر فرهنگی ایران زمین پوشیده نیست. اهمیت این بررسی را می توان ناشی از، از بین رفتن برخی از خصوصیات بومی معماری در بسیاری از نواحی کشور دانست که جنبه ای فرهنگی و هویتی می توانند داشته باشند .باید یادآور شد که رنگ از عناصر تاثیرگذاری می باشد که از دیرباز نقش مهمی در معماری ایران ایفا کرده است. عوامل و پدیده های محیطی و اقلیمی نیز تاثیر تعیین کننده ای بر شکل و رنگ فضاهای معماری بومی داشته است. انسان همواره تحت تاثیر محیط پیرامون خود می باشد؛ خلق و خو، عملکردها و حتی سلامت افراد، تحت تاثیر احساساتی است که به طور دایم از محیط پیرامون خویش دریافت می کنند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده است و گردآوری اطلاعات بر پایه مطالعات اسنادی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که عوامل جغرافیایی و اقلیمی نقش تعیین کننده ای در شکل گیری فضاهای معماری در نواحی گوناگون اقلیمی در ایران داشته است. رنگ های طبیعی مصالح با روحیه، اقلیم و فرهنگ آن منطقه مطابقت داشته است و به این ترتیب رنگ هر منطقه تثبیت شده است و جنبه ای از هویت آن منطقه محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

رنگ ، معماری بومی ، اقلیم ، مصالح