بررسی قابلیت محیط در تامین کیفیات خلوت و اجتماع پذیری عرصه عمومی

«خلوت» و «اجتماع پذیری» دو مولفه ی موثر بر مطلوبییت فضاهای جمعی هستند. در بسیاری از مکان های عمومی، بی توجه ی به تامین خلوت و حفظ حریم خصوصی، میتواند منجر به احساس ازدحام و کاهش تعامل پذیری فضاهای عمومی شود. در این پژوهش چگونگی ارتباط «خلوت» و «تعاملات اجتماعی» در عرصه عمومی مورد بررسی قرار گرفته است. رویکردهای نظری مربوط مطرح شده است و از طریق بررسی نیازهای انسانی در محیط عمومی و نقش محیط کالبدی بر شکلدهی به رفتار انسان، این رابطه تبیین شده است. پژوهش به روش مطالعات کتابخانه ای و از طریق بررسی اسناد موجود انجام شده است. نتایج نشان داد که ازدحام و انزوا، بر تعامل و اجتماع پذیری تاثیر منفی دارند. بررسی نظریه های بوم شناسی تعامل اجتماعی ثابت نمود که محیط کالبدی، بر خلوت و روابط اجتماعی تاثیر میگذارد و از طریق فراهم نمودن مشخصههای پایایی آسایش افراد و فراهم نمودن امکانات و سازماندهی فضایی، الگوهای ویژهی فعالیت را در فضا قوام می بخشد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، خلوت ، تعاملات اجتماعی ، فضای عمومی ، قابلیت محیط