نحوه عمل روش پارامتری در هماهنگی معماری و سازه

پیشگامان معماری دیجیتال با بهره گیری از فناوری های طراحی و تولید به کمک کامپیوتر (CAD/CAM) فرم هایی را طراحی نمودند که به کمک روش های سنتی امکان اجرای آنها فراهم نبود بنابراین مسئله ساخت به عنوان مهمترین چالش پیش روی این حوزه از معماری قرار گرفت . شناسائی عوامل موثر بر فناوری های نوین ساخت در فرایند معماری دیجیتال نه تنها سبب شناخت روشهای نوین ساخت دیجیتال می گردد بلکه می تواند راهگشائی برای به کارگیری تکنیک های نوین ساخت در عرصه معماری نیز گردد بنابراین فرآیند تولید در کنترل و اختیار معمار قرار گرفته ، به طوری که او می تواند کلیه پارامترهای موثر بر طراحی و شکل گیری فضا را بر الگوریتم ها اعمال کرده و گزینه های مختلفی را تولید کند تا در نهایت گزینه مطلوب را انتخاب نماید. در این میان معماری پارامتریک می تواند با بکارگیری مسیری الگوریتمیک ، کدها ، برنامه ها و محاسبات نرم افزاری ، به پارامترهای متعدد محیطی ، تاریخی ، اقلیمی ، سازه ای، فرهنگی و... پاسخ دهد. این مطالعه بر آن است تا تأ ثیر معماری پارامتریک (طراحی الگوریتمیک) را بر شکل گیری سازه مورد بررسی قرار دهد. در این راستا بابررسی چند نمونه، اساس شکل گیری طرح سازه ی آنها با توجه به پارامترهای دخیل در طراحی مورد شرح و بررسی قرار داده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که معماری پارامتریک در پاسخ گویی به الزامات سازه با توجه به پارامترهای در نظر گرفته شده ، راه حل ها و آلترناتیوهای متنوعی را در اختیار طراح قرار می دهد تا طراح بهترین پاسخ را از بین آنها انتخاب کند.

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، تکنیک های نوین ساخت ، الگوریتم ها ، معماری پارامتریک ، سازه