نقش تکنولوژی به عنوان پارامتری اساسی در پیوستگی مدلهای فکری درروند طراحی معماری

سیستمهای زنده در پیوند با پیرامون خود، همواره در حال داد و ستد ماده و انرژی هستند، به گفتهی دیگر نسبت به پیرامون خود باز هستند. این پیوند تنها یک پیوند ساده نیست بلکه سازندهی سیستم است. در این نوشتار پارامترها وپدیدههای گوناگون تاثیرگذار برمعماری شناسایی شده و زنده بودن معماری و پیوند آن با دیگر پدیدهها، از دوران پیش از مدرن تا به امروز از دیدگاه نظریهپردازان گوناگون بررسی شده است و این نتیجه به دست آمده که داد و ستد معماری، بادادهها و پدیدههای پیرامونی خود، در دورههایی که تکنولوژی روز یکی از پارامترهای اساسی در زایش معماری بوده، (باتوجه به تعریف سیسمهای زنده) توانسته یک معماری زنده را پدید آورد. این ویژگی در دوران پیش از مدرن و همچنیندر دوران مدرن و در زمان شکوفایی خود در شهرهای آمریکا به خوبی دیده میشود. اما در دوران پس از مدرن با رویآوردن معماران به بهرهگیری فلسفهی روز در معماری و پسراندن پارامتر تکنولوژی روز فضایی خالی در آثار معماری این سبکها پدید آمد. پر کردن این فضای خالی به پذیرفتن پیشفرضهایی از معماری مدرن و به کار بردن این پیشفرضهادر این سبکها انجامید. پیشفرضهایی که خواستگاهی مدرنیستی داشت و همسو با سبکهای پس از مدرن نبود. بر ایناساس نیاز به یک مدل تازه در فرایند طراحی حس میشود که بتواند پارامترهای گوناگون را همزمان سازماندهی کند. بهعنوان راهی برای حل این مشکل در گام نخست، کاربرد تکنولوژی در سبکهای هایتک و اکوتک شناسایی شده است وسپس در سطحی بالاتر به کارگیری تکنولوژی روز رایانه و معماری پارامتریک. در این راستا پژوهشهای زیادی انجام گرفته است تا معماری غنی و بدون هرگونه پیشداوری در پیوند با پارامترهای پیرامونی خود، حواس انسانی و همگام با پیشرفت در دیگر دانشها پدید آید

کلیدواژه ها:

سیستم زنده ، تکنولوژی ، پیوستگی ، معماری مدرن ، معماری هایتک ، معماری پارامتریک