ارزیابی عملکرد روش برنامه ریزی بیان ژن در روندیابی سیلاب در مقایسه با روش ماسکینگام

روندیابی سیل در رودخانه از مسائل مهم در مهندسی آب است. استفاده از معادلات سنت ونان که اساس کلیه نرمافزارهای روندیابی سیلاب را تشکیل میدهند، توام با خطا است، برای اصلاح این معادلات روشهای ریاضی متعددی ارائه شده است. این روشها پیچیده بوده و زمان اجرای طولانی دارند. روش برنامهریزی بیان ژن (GEP) که جزو جدیدترین شیوه از روشهای الگوریتم تکاملی است، بدلیل دقت کافی کاربردیتر است. ساختار درختی کروموزومها در GEP این الگوریتم را به ابزاری قدرتمند در مسائل مدلسازی تبدیل میکند. در این تحقیق از روش GEP برای روندیابی سیلاب در 5 ترکیب متفاوت، شامل مقادیر هیدروگراف های ورودی و خروجی در مقیاس های زمانی مختلف، به صورت ورودی درنظرگرفته شده است. ارزیابی نتایج حاصل از ساختار بهینه با روش ماسکینگام خطی که از روشهای هیدرولوژیکی در روندیابی سیلاب است نشان داد که روش GEP از دقت بالایی در روندیابی سیلاب برخوردار است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی بیان ژن ، روندیابی سیلاب ، ماسکینگام خطی ، الگوریتم تکاملی