بررسی تاثیرات بعد معناجویی انسان در خلق معنای مکان ( نمونه موردی: خیابان انقلاب در محدوده میدان انقلاب تا چهارراه ولیعصر)

انسان موجودی پیچیده است که دارای انگیزش های مادی، روحی و معنوی گوناگون و متفاوت می باشد که هدایت کننده و سازمان دهنده ادراک، شناخت و یا رفتار هدفمند آدمی است. یکی از ریشه دارترین این انگیزش ها، معناجویی است. «معنا جویی» عبارت از تلاش انسان جهت دست یابی به بهترین معنای ممکن برای وجود اوست. معنا می تواند از راه های گوناگون، یعنی از طریق ارزش های خلاق، ارزش های تجربی، و ارزش های نگرشی تحقق یابد. پژوهش حاضر نشان داده است، ارزش های خلاق، ارزش های تجربی و ارزش های نگرشی بر شکل گیری معنا موثراند. تحقیق پیش رو به شیوه آمیخته (کیفی کمی) انجام پذیرفته و از منظر هدف تحقیق، از نوع تحقیقات کاربردی می باشد. ساختار تحقیق حاضر از دو بخش مطالعات اسنادی و مطالعات موردی تشکیل شده است. در بخش مطالعه موردی معیار های بعد معناجویی در شکل گیری معنای مکان در فضای شهری مورد مطالعه به روش مصاحبه های ژرفکاوانه مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در این پژوهش 65 نفر از استفاده کنندگان از فضا مورد مصاحبه قرار گرفته اند. نتایج تحلیل محتوا نشان میدهد؛ از میان این ارزشها، ارزش های تجربی در شکلگیری معنای محیط حائز اهمیت بیشتر است. در زمینه ارزش های تجربی می توان گفت معنای مکان به عنوان سمبل هایی از ارتقاء معنای زندگی، اهمیت می یابد. پس از آن ارزش های نگرشی اهمیت بیشتری دارند. هر فرد در زندگی شخصی و اجتماعی خود با رنج ها و سختی هایی روبه روست که برای وی ارزشمند است.

کلیدواژه ها:

انسان ، معنا ، بعد معناجویی انسان ، معنای مکان