کاربرد رویکرد تفکر راهبردی در شهرسازی

استفاده از یافته های علوم مختلف در عرصه های شهری به نوعی بیان کننده نیاز به پاسخگویی مسائل متعدد و پیچیده شهری است. ارتقا و بهبود وضعیت کیفیت زندگی شهری در متن تغییرات و دگرگونی های جهان کنونی بهره مندی از یافته های علوم دیگر را گریز ناپذیر نموده است. با وقوع انقلاب ارتباطات رقابت بین شهرها در جذب سرمایه و کسب جایگاهی درخور قابلیت های عرصه شهری ممکن گردیده است. بدین ترتیب عرصه شهرسازی بیش از هر زمانی همانند عرصه رقابت سازمان ها و شرکت های تجاری می نماید. امروزه در عرصه مدیریتی رویکردهای نوین راهبرد نقشی اساسی در دست یابی به راهبردهای اثربخش بر عهده دارند و رویکرد تفکر راهبردی به عنوان نوظهورترین رویکرد راهبرد به شمار می رود. هدف پژوهش حاضر تحلیل کاربرد رویکرد تفکر راهبردی در شهرسازی می باشد. بنابراین با مرور ادبیات مربوط سعی در شناخت ویژگی ها و توانمندی های رویکرد تفکر راهبردی جهت کاربرد آن در شهرسازی بوده است. مطالعات انجام شده نشان می دهند که برای استقرار تفکر راهبردی الگوهای متعددی وجود دارند. با بررسی و تحلیل دقیق الگوهای ارائه شده در نهایت الگوی غفاریان و کیانی برای استفاده در عرصه شهرسازی مناسب تشخیص داده شده و در ادامه فرایند پژوهش تعبیری شهرسازانه از اجزا و مراحل آن در قالب الگویی مفهومی ارائه گردیده است. سوگیری الگوی تنظیم شده به سمت حداقل دخالت در محیط شهری از طریق تشخیص دقیق موانعی است که مانع بالفعل شدن قابلیت های محدوده مورد مداخله می گردند. در این الگو اهداف راهبردی توسعه و رقابت به سهم خود از قلب ارزش ها و قابلیت های شهری به دست می آیند و نحوه دست یابی به اهداف راهبردی نیز از طریق راهبردهای اثربخشی خواهند بود که اثر بخشی خود را از تشخیص دقیق موانع و شناخت قواعد پارادایم شهرسازی معمول بدست می آورند.

کلیدواژه ها:

تفکر راهبردی ، رویکردهای راهبرد ، شهرسازی