مطالعه و تحلیل چگونگی اجرای ایمنی و نظارت برآن در شرکتهای کوچک پرمخاطره

نرخ صدمات مرتبط با کار در شرکتهای کوچک بالا است و آنها با چالش هایی در جلوگیری از آنها مواجه اند. این مقاله به بررسی رویه ایمنی از نقطه نظر کارکنان می پردازد و در عین حال نقش مدیر و تعامل با مشتریان را نیز در محیطهای کاری هرروزه مدنظر قرار می دهد. داده ها از یک مطالعه موردی کیفی بر روی ده شرکت کوچک عمرانی و با مشارکت کارکنان انجام گرفت. رویکرد تحلیلی مطالعه حاضر پدیدارشناختی بوده و مبتنی بر تحلیل محتوای مضمونی مصاحبه ها و مشاهدات می باشد. رویکرد کلی کارکنان به ایمنی، مراقب خود بودن بود، که علاوه بر دانش قاعده-مبنا استاندارد شده، از احساسات فردی، جزبیات شخصی و برقراری توازن میان دغدغه های گوناگون در محل کار و مقولات ایمنی بهره گرفته است. در محیط شرکتهای کوچک، رویه ایمنی در تنش میان تصمیمات مالک-مدیر و خودراهبری کارکنان مورد چانه زنی قرار می گیرد، کهاین خود در شیوه انتقال ایمنی در مراودات و شیوه یادگیری آن به عنوان موضوعی مربوط به حرفه ای گری و مهارت شخصی بازتاب دارد. ایمنی به ندرت صراحتا در کانون توجه کارکنان شرکتهای کوچک عمرانی بود. ایمنی بخشی ذاتی از مهارت آنها بود که در موقعیتهای کاری و در تعاملات، بالاخص در تعامل با مشتریان، برقرار گشته و مورد بررسی قرار می گرفت. رویکردهای پیشگیری از صدمه می بایست تاثیر محدود مالک-مدیرها بر رویه های هرروزه ایمنی، و همچنین اهمیت روابط کارکنان با مشتریان را مدنظر قرار دهند

کلیدواژه ها:

ایمنی ، ریسک و بحران در شرکتهای کوچک ، SME ، روشهای یادگیری سازمانی