بررسی رفتارگرایی مسئولیت پذیر دراکوسیستم مناطق سواحل شمالی ایران

صنعت توریسم ازمهمترین منابع درامد مناطق سواحل شمال ایران به شمار می آید توسعه این صنعت بدون درنظر گرفتن اصول اخلاقی میتواند پیامدهای سنگینی را برای جامعه بومی و همچنین صنعت گردشگری به دنبال داشته باشد براین اساس لازم است شرایط مناسبی به واسطه توریسم های مسئولیت پذیرفراهم شود تا رضایت گردشگران با افرادبومی حاصل شود درغیراین صورت میتواند ضربات جبران ناپذییر را براکوسیستم محیط وارد نماید که ازآن جمله میتوان به بهره برداری غیراصولی ازمناطق ساحلی استان های شمالی توسط بومیان منطقه و گردشگران اشاره نمود لذا همکاری سازمان هادرسطح منطقه ای و فرامنطقه ای میتواند تامین کننده بخشی ازحرکت به سوی حفظ اکوسیستم منطقه باشد عوامل گوناگونی محیط زیست حوزه دریای خزر را هدف گرفته است که هریک ازآ«ها میتواند به نحوی فرسایش ایجادکند بدین لحاظ هنگامی که مسئل زیست محیطی و نحوه حمایت و حفاظت ازاکوسیستم پیش می اید کاستیهای بسیاری درمورد نحوه حمایت ازمحیط زیست نمودار میگردد بنابراین رفتارگرایی مسئولیت پذیر میتواند درتعامل تنگاتنگ باجوامع محلی منجر به پایداری و ایجادمعیشت پایدار شود درحقیقت ما بخشی مهمی ازاکوسیستم هستیم و متعهدبه حفظ حریم و حفاظت ازآن می باشیم دراین نوشتار ضمن ارایه مدلی برای اکوتوریسم پایدار و مسئولیت پذیرو اشاره به مصادیقی ازرفتارخصمانه بشرباطبیعت نسبتب ه ارایه پیشنهادهایی اقدام میشود که امید است با به کاربستن آنها درحفظ پدیده های زیست محیطی درسواحل شمالی ایران که سرمایه های تجدید ناپذیر بشریت هستند تلاش شود و ازاین منابع ارزشمند که برای بقای امروز و فردای بشرنقش حیاتیدارند محافظت به عمل آید

کلیدواژه ها:

توریسم ، رفتارگرایی مسئولیت پذیر ، اکوسیستم ، سواحل شمالی ایران