اثربخشی مقابله درمانگری بر کاهش افسردگی بیماران سرطانی

مقدمه: بیماران سرطانی بعد از تشخیص بیماری خود دچار یک سری از واکنش های روانشناختی می شوند که برای بهبودی علاوه بر درمانهای رایج پزشکی نیاز به نوعی مداخلات روانشناختی دارند. به منظور کمک به این بیماران تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی مقابله درمانگری بر کاهش افسردگی بیماران سرطانی انجام شد. روش: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل میباشد. از جامعه ی آماری پژوهش که شامل کلیه بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان یزد بودند 30 بیمارکه افسردگی آنها با آزمون افسردگی بک مشخص شده بود به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در نهایت به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. سپس اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ( 120 ساعت ) تحت جلسات مقابله درمانی قرار گرفتند و بعد از پایان جلسات از هر دو گروه دوباره تست افسردگی گرفته شد . در نهایت داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین گروه آزمایشی 14/51 در پیش آزمون با میانگین گروه کنترل 14/48 تفاوت چندانی ندارد ولی در مرحله پس آزمون میانگین نمرهی افسردگی گروه آزمایش کاهش یافته 5/9 که نشان دهنده تأثیرآموزش مهارت های مقابله درمانگری بر کاهش میزان افسردی گروه بیماران سرطانی میباشد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که آموزش مقابله درمانگری بر کاهش افسردگی بیماران سرطانی تأثیر مثبت دارد.