ارزیابی شرایط اقلیم ساختمانی مسجد جامع رهنان

طراحی ساختمان ها براساس اصول معماری همساز با اقلیم هر منطقه علاوه بر ایجاد آسایش حرارتی در فضای داخلی ساختمان سبب کاهش مصرف سوخت و سالم سازی محیط خواهد شد. این امر در مناطقی همچون اصفهان که در ناحیه ی گرم و خشک قرار دارد حائز اهمیت است. در پژوهش حاضر که به روش توصیفی - تحلیلی، آماری است به بررسی ویژگیهای مسجدجامع رهنان واقع در شهر اصفهان و همساز بودن آن با شرایط آب و هوایی حاکم پرداخته شده است. بدین منظور از روش زیست اقلیم ساختمانی اولگی و متناسب با آن از عناصر اقلیمی کمینه و بیشینه دما و کمینه و بیشینه رطوبت نسبی ایستگاه سینوپتیک اصفهان طی دوره آماری 1951 تا2010 استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن بوده که فروردین - اردیبهشت - خرداد - تیر - مرداد و شهریورماه های گرم، مهر و آبان و آذر و دی و بهمن و اسفند، ماه های سرد این اقلیم محسوب میشود. ساخت این مسجد براساس اصول معماری همساز با اقلیم میباشد. طراحی مناسب اجزای مختلف مسجد این امکان را فراهم میسازد که از شرایط اقلیمی به نحو مطلوب بهره گرفته، به عنوان مثال استفاده از مصالح خشت و گل به علت ظرفیت حرارت بالا و طاق و گنبد شرایط دمایی مطلوبی را در تابستان و زمستان فراهم آورده و همچنین طراحی که در قسمتهای مختلف بنا و حیاط مرکزی صورت گرفته موجب شده تا عوامل نامطلوب آب و هوایی را در هر یک از بازه های زمانی بکاهد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری همساز با اقلیم ، مسجدجامع رهنان ،