دستیابی به پایداری اجتماعی در میدان های شهری وتأثیر آن در توسعه گردشگری (نمونه موردی : میدان آرامگاه بوعلی همدان)

توسعه پایدار و پایداری اجتماعی حالت تعادل و توازن میان ابعاد مختلف توسعه است که هدف آن بهبود بخشیدن به شرایط کیفی زندگی انسان است . امروزه پایداری به نحو گستردهای به عنوان رویکردی بنیادین، برای هرنوع توسعه از جمله توسعه گردشگری پذیرفته و در مباحث علمی و آکادمیک، گردشگری پایدار به عنوان مفهومی نو برای مقابله با آثار مخرب توسعه گردشگری مطرح شده است. توسعه پایدار نقطه ایده آل صنعت گردشگری و بسیاری صنایع دیگر در قرن بیست و یکم است . این رویکرد از توسعه، بر حفظ یکپارچگی و تنوع زیست محیطی، نیازهای اساسی انسان، نگهداری منابع به منظور استفاده نسل های آتی و کاهش بی عدالتی تأکید دارد. اگر توسعه پایدار یکی از اهداف عینی این عصر از صنعت گردشگری است، پس مشخص کردن عملکرد و اثرات جنبه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی آن درمقصد های گردشگری، یک ضرورت است . بر پایه وجود ارتباط دو طرفه توسعه پایدار و گردشگری، برای آن که گردشگری بتواند به توسعه پایدار شهر کمک کند، باید اثرات آن شناسایی شده و مورد توجه خاص قرار گرفته شود. این پژوهش که از نوع توصیفی - تحلیلی و با استفاده از اسناد کتابخانه ای تدوین شده است، ضمن تشریح جایگاه گردشگر در شهر و به طور اخص در میدان های شهری به مفاهیم مرتبط با توسعه پایدار و گردشگری پایدار می پردازد. هدف این پژوهش، بررسی پایداری جنبه اجتماعی توسعه گردشگری در میدان آرامگاه بوعلی همدان است که با بررسی اثرات مثبت و منفی ناشی از توسعه گردشگری در این میدان، نحوه ادراک ساکنان از اثرات مختلف توسعه گردشگری بر ابعاد پایداری اجتماعی شهری را مورد بررسی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری اجتماعی ، میدان های شهری ، گردشگری ، میدان آرامگاه بوعلی همدان ،