بررسی رابطه بین سلامت معنوی وخودکارآمدی دانشجویان دانشکدههای فنی مهندسی و روانشناسی و علوم تربیتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سلامت معنوی و خودکارآمدی دانشجویان دانشکدههای فنی مهندسی و روانشناسی و علوم تربیتی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و مشارکتکنندگانپژوهش شامل 400 نفر از دانشجویان زن و مرد مقطع کارشناسی دانشکدههای روانشناسی و علوم تربیتی و مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان بودند؛ که 190 نفر از آنان براساس جدول مورگان و روش نمونهگیری طبقهای تصادفیانتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون ( 1982 ) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران ( 1982 ) استفاده شد. اطلاعات بهدستآمده با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیونگامبهگام مورد سنجش قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که همبستگی معناداری بین سلامت معنوی و خودکارآمدیوجود دارد. همچنین نتایج تحلیل گامبهگام رگرسیون نیز بیانگر آن بود که از بین ابعاد سلامت معنوی بعد سلامت مستقل نشان داد t وجودی بیشترین میزان پیشبینی را از خودکارآمدی دانشجویان داشته است. علاوهبراین نتایج آزمونکه میزان سلامت معنوی دانشجویان زن بیشتر از مردان است اما در مؤلفه خودکارآمدی تفاوت معناداری دیده نشده است. با توجه به نوع دانشکده در بعد سلامت معنوی و خودکارآمدی تفاوت معناداری مشاهده شد و دانشجویان دانشکده علومتربیتی و روانشناسی از میانگین بالاتری برخوردار بودند. همچنین در ارتباط با وضعیت سکونت تفاوت معناداری بین سلامت معنوی و خودکارآمدی دانشجویان مشاهده نشد

کلیدواژه ها:

سلامت معنوی ، سلامت وجودی ، سلامت مذهبی ، خودکارآمدی