تاثیر رشته تحصیلی بردرک ریسک فناوریها؛یکمطالعه تجربی دردانشگاه های ایران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر رشته تحصیلی بر درک ریسک فناوریها بوده است پژوهش حاضر از این نظر اهمیت دارد که تصمیم گیری برای فناوریها به درک ریسک تصمیم گیرندگان بستگی دارد در این مطالعه درک ریسک دانشجویان رشته های مختلف فنی و مهندسی در سه گروه مهندسی عمران، مهندسی برق و کامپیوتر و مهندسی مکانیک و همچنین دانشجویان مدیریت کسب و کار MBA در خصوص فناوریها بررسی شده است و این موضوع تحلیل می شود که آیا رابطه ای بین این رشته های تحصیلی و درک ریسک فناوری از نظر سلامت و ایمنی، زیست محیطی و اجتماعی وجوددارد یا خیر؟ در گام بعدی باتوجه به رشد چشمگیر تعداد دانشجویان رشته های فنی مهندسی که رشته MBA را برای ادامه تحصیل انتخاب می کنند، بررسی می شود که آیا این رشته بر درک ریسک آنان تاثیری دارد یا خیر؟ چهار فناوری مورد مطالعه شامل انرژیهای تجدیدپذیر مهندسی ژنتیک نانوفناوری و فناوری اطلاعات و ارتباطات است نظر به تحلیل استنباطی انجام شده از داده های گردآوری شده در این تحقیق نتایج نشان می دهند که دانشجویان در تمام رشتهای بالاترین میزان درک ریسک را از مهندسی ژنتیک و پایین ترین میزان درک ریسک را از انرژیهای تجدیدپذیر دارند دانشجویان رشته MBA در هر چهار فناوری بالاترین میزان درک ریسک تهدیدات اجتماعی را دارند، به طور کلی، دانشجویان رشته های تحصیلی مختلف طی فرایند خودگزینی و اجتماعی شدن درک ریسک متفاوتی از فناوریها دارند

کلیدواژه ها:

فناوری ، رشته تحصیلی ، درک ریسک ، خودگزینی ، اجتماعی شدن