مطالعه میزان آلودگی پنیرهای سنتی شهرستان مراغه به باکتری اشریشیاکلی (O(157):H(7

این مطالعه جهت ارزیابی آلودگی پنیرهای سنتی تولید شده در روستاهای شهرستان مراغه به اشریشیاکلی (O(157):H(7 که بعنوان یکی از مهمترین سروتیپ های بیماری زای انسان در سال های اخیر معرفی شده است طراحی و با اخذ نمونه های تصادفی از روستاهای تولید و توزیع این فراورده به اجرا گذارده شد. ابتدا نمونه های پنیر (100 نمونه) در محیط کشت Tryptic Soy Broth حاوی آنتی بیوتیک سفکسیم و سپس در محیط مک کانکی سوربیتول آگار حاوی آنتی بیوتیک سفکسیم و تلوریت پتاسیم کشت داده شدند. کلنی های مشکوک رنگ آمیزی گرم شده و بر روی آنها آزمون IMVC و سایر آزمون ها انجام شد و واکنش آنها با اشریشیاکلی، جهت تشخیص سروتیپ O و H به روش آگلوتیناسیون مستقیم مورد آزمایش قرار گرفتند. pH و میزان نمک پنیر نیز اندازه گیری شد. از باکتری های اشریشیا کلی جدا شده از نمونه های پنیر، آزمایش آنتی بیوگرام به روش کربی بوثر به عمل آمد. بر اساس نتایج هیچ موردی از اشریشیاکلی (O(157):H(7 در نمونه های مطالعه شده مشاهده نگردید. اگرچه سایر سروتیپ های اشریشیاکلی تشخیص داده شدند که شامل 32 مورد سروتیپ های غیر (O(157 بود. در بین این سروتیپ ها، سویه های انتروپاتوژن (O(55), O(127), O(86), O(114), O(44), O(126), O(125)، آنتروتوکسیژن ((O(128), O(20) و وروتوکسیژن ((O(111, O(26) وجود داشتند. تمام سویه های جدا شده نسبت به دو آنتی بیوتیک آمپی سیلین و پلی میکسین B مقاوم بودند. تأثیر نسبت شیوع سروتیپ های اشریشیاکلی از میزان pH و نمک پنیر از لحاظ آماری معنی دار نبود (p>0/05). نتایج این مطالعه نشان داد که پنیرهای سنتی تولید شده می توانند بعنوان حامل بالقوه برای سروتیپ های مختلف اشریشیاکلی عمل نموده و منجر به بروز بیماری در انسان شود.

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلی (O(157):H(7 ، پنیر سنتی ، مقاومت آنتی بیوتیکی