سنجش رضایتمندی روستاییان از عملکرد دهیاری ها با رویکرد حکمروایی خوب روستایی (مطالعه موردی: روستاهای دهستان جنوبی شهرستان گرگان)

حکمروایی روستایی، رویکردی در مقابل حکومت روستایی در نظام اداره و کنترل امور روستایی محسوبمی شود و فرآیندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمان ها و نهادهای رسمی اداره ی روستا وسازمان ها و تشکل های جامعه ی مدنی و بخش خصوصی شکل می گیرد. امروزه با گسترش مفاهیم مشارکتیو حکومت های محلی، دولت های تمرکزگرا عملاً در پاسخگویی به نیازها و حقوق اجتماعی، سیاسی و مدنیروستاییان دچار چالش شده اند. با توجه به این که در حال حاضر یکی از چالش های بنیادی روستایی،توسعه ی مشروعیت در اداره روستاهاست، تغییر در نحوه اداره روستاها ضروری به نظر می رسد. هدف اینمقاله، سنجش رضایت روستاییان از عملکرد دهیاری ها شانزده روستای دهستان جنوبی شهرستان گرگان وسطح بندی آنها است. برای این هدف، ابتدا به بررسی حکمروایی روستایی و جایگاه آن در صیانت از حقوقروستاییان و سپس به سنجش رضایت روستاییان از عملکرد دهیاری بر اساس چهار مؤلفه کارایی مشارکت،عملکردی، برابری و پاسخگویی و 29 شاخص برای این مؤلفه ها با استفاده از پرسش نامه در بین روستاییانمنطقه مورد مطالعه پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در صورت تحقق حکمروایی خوب روستایی،می توان امیدوار به صیانت از حقوق روستاییان بود. همچنین سنجش وضعیت رضایت روستاییان از عملکرددهیاری ها در روستاهای دهستان جنوبی شهرستان گرگان نشان داد که به صورت کلی رضایت از دهیاری هادر این دهستان در وضعیت مطلوبی قرار داشته و روستاهای نصرآباد، چهارباغ و سیاهتلو، بهترین و وضعیت راداشته اند.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب روستایی ، حکومت روستایی ، حقوق روستاییان ، دهیاری ، مدل ORESTE