مطالعه ژئوشیمیایی پوش سنگ گچساران و سنگ های منشا احتمالی در میدان نفتی مسجد سلیمان

هدف از این مطالعه ارزیابی ژئوشیمیایی پوش سنگ(برای اولین بار در ایران) و سنگ های منشا احتمالی در میدان نفتی مسجد سلیمان می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که محیط رسوبگذاری اولیه نمونه های سنگ پوشش، محیط دریایی غیراکسیدان با سکانس هاس تبخیری بوده است. رسم دیاگرام نسبت Pri/nC17 در برابر Phy/nC18 حاصل از دستگاه py-Gc نشان از عدم تخریب زیستی در نمونه های مذکور دارد. بر این اساس عامل تولید گاز هیدروژن سولفوره در نمونه های پوش سنگ نمی تواند فعالیت باکتری های احیا کننده سولفاته باشد. مطالعه سنگ های منشا کژدمی، گرو، پابده و سرگلو با استفاده از پیرولیز راک- ایول 6، نشان داد که اغلب نمونه های این سازندها با داشتن مقادیر بالای TOC و tmax وارد پنجره نفتی شده اند. نمودار تغییرات S1+S2 در برابر TOC نشان می دهد که سازندهای کژدمی، گرو نسبت به دو سازند دیگر دارای پتانسیل هیدروکربنی«بسیار خوب» و «خوب» می باشندو در عین حال نمودار شاخص هیدروژن (HI) به Tmax و همچنین شاخص PI به Tmax نشان می دهد که سازندهای مطرح شده به عنوان سنگ های منشا احتمالی با رسیدن به مرحله کاتاژنز(Tmax بالاتر از 435 درحه) توانسته اند مسیر بلوغ حرارتی را طی نمایند. در نهایت می توان این سازند ها را به عنوان سنگ های منشا نفت در میدان مسجدسلیمان معرفی نمود.