یکپارچهسازی تجزیهگر و یک برچسبزن با تعداد حالت متناهی

تجزیهی دوگان و به طور کلی آرامسازی لاگرانژی یک روش کلاسیک برای بهینهسازی ترکیبی است؛ این روش به تازگی بر چندین مسئلهی استنتاجی در پردازش زبان طبیعی اعمال شده است. یکی از این مسائل ترکیب گرامر مستقل از متنوزندار با یک برچسبزن با تعداد حالات متناهی است. یک رویکرد کلاسیک برای حل مسئلهی ترکیب گرامر مستقل از متن وزندار با یک برچسبزن با تعداد حالت متناهی استفاده از الگوریتم برنامهنویسی پویا برای فصل مشترک زبان مستقل از متن و یک زبان با تعداد حالت متناهی است. این پژوهش ترکیب گرامر مستقل از متن وزندار با یک برچسبزنبا تعداد حالت متناهی را با استفاده از الگوریتم تجزیهی دوگان بررسی میکند.

کلیدواژه ها:

تجزیهی دوگان ، تجزیهگر ، برچسبزن ، گرامر مستقل از متن ، تابع امتیاز