دگرگونی سازمان فضایی خانه های سنتی در الگوی مسکن معاصر (نمونه موردی شهر ایلام)

در زمان های بسیار دور خانه برای انسان تنها به عنوان یک سرپناه نگریسته نشده است زیرا خانه یکی از مکان هایی است که آدمی زمان زیادی را در آن سپری می کند. پس می بایست به بسیاری از نیازهای مادی و معنوی وی پاسخ دهد. زیرا درفضای خانه اولین تجربیات حسی در انسان شکل می گیرد. که همواره معماری گذشته ایران سرشار از آثار ارزشمند و در خور توجه هم به لحاظ عوامل ذهنی و هم عوامل عینی است که بر پایه پنج اصل مهم درونگرایی، پرهیز از بیهودگی،خودبسندگی و مردم واری و نیارش شکل گرفته است که تماما ناشی از اندیشه معماران آن دوره می باشد. که امروزه ایناصول به دلیل تحولات فرهنگی و ورود معماری غرب به ایران به فراموشی سپرده شده است. تا جایی که ساختمان های بلند مرتبه مسکونی آن چنان قد برافراشته اند که گویی محرمیت، حجت و حیا، درون گرایی و تواضع هیچگاه نزد ایرانیاندارای ارزش نبوده است لذا در این مقاله سعی بر آن است با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی ابتدا به شناخت سازمان فضایی خانه های سنتی پرداخته و در نهایت با بررسی خانه های قدیم ایلام فرصتی ایجاد کند تا علاوه بر آنکه فرهنگ گذشته شهر ایلام را به نسل های آینده بشناساند با الگوبرداری از معماری گذشته و تلفیق با معماری معاصر فضایی متناسب با نیازهای معنوی و روانی ساکنین ایجاد کند

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، سنت ، معماری معاصر ، سازمان فضایی خانه های قدیمی شهرایلام