بازشناسی تناسبات و هندسه مقدس در طبیعت و معماری ایرانی

در شکل های مختلف موجود در طبیعت نسبت های معینی را می توان مشاهده کرد . این نسبت های هندسی تابع اصول انتزاعی و فراطبیعی با اعتقاد بر مقدس بودن موضوع خود و دارای یک زبان نمادین با ویژگی های روحانی دانستهشده اند، از این رو آنها را هندسه مقدس نامیده اند . تقدس هندسی قسمتی از یک دیدگاه کلی تر است که تمدن بشری در دوران باستان را دارای منشاء روحانی و عبادی می دانسته است . بنابراین، تاریخ هندسه مقدس به قرن ها قبل باز میگردد. در جهان سنتی ، هندسه از سایر علوم چهارگانه فیثاغورسی ، یعنی حساب، موسیقی و نجوم، تفکیک ناپذیر بود. معماری که با هندسه پیوندی نزدیک دارد، خالق اماکن مقدس در طول هزاره ها بوده است و انسان سعی کرده است بهوسیله آن نوعی تجلی اسمانی را برای خود فراهم آورد. معماری ایرانی همیشه بر زیبایی تأکید داشته است و ایرانیانسعی کرده اند در ابعاد ساختمان ها، تناسب هایی را به کار گیرند که بازتاب رابطه های کیهانی و نسبت زرین باشند. در این مقاله کوشش شده است تا این روابط در پدیده های طبیعی و بناها معرفی و تحلیل شود