ارایه مدلی برای اثربخشی کلاس درس ریاضی دوره متوسطه استان مازندران

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدلی برای اثربخشی کلاس درس ریاضی دوره متوسطه در استان مازندران به انجام رسیده است. روش پژوهش توصیفی پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش متشکل از 858 دبیر ریاضی مقطع متوسطه در استان مازندران بود که در -سال تحصیلی 1381 82 در دبیرستان های این استان مشغول به تدریس بوده اند. نمونه آماری شامل 333 دبیر بود که بر حسب جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. به منظو جمع آوری داده های آماری از پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی کلاس درس ریاضی مقطع متوسطه استفاده شد. تجزیه و تحلیل سؤالات پژوهش از طریق تحلیل عاملی انجامشد. یافته های پژوهش نشان داد که شش عامل در بخش صلاحیت های حرفه ای آشنایی و آگاهی لازم در آموزش درس ریاضی، طراح و خلاق محوری در روش تدریس ریاضی، تخصص و تجربه آموزش ریاضی، حمایت و مشارکت دادن دانش آموزان در حل مسأله، نگرش مثبت به مفید بودن آموزش ریاضی و به هنگام بودن و کاربردی بودن روش تدریس معلم؛ چهار عامل در بخش صلاحیت هایشخصیتی مهارت های ارتباطی در آموزش ریاضی، مهارت های روان شناختی در آموزش ریاضی، توان جسمانی و روانی و داشتنانرژی مثبت در آموزش درس ریاضی؛ و هفت عامل در بخش صلاحیت های علمی خلاقیت در تصویرسازی و طراحی مسأله، بهبود کیفیت ارزشیابی درس ریاضی، استفاده از سواد اطلاعاتی و آموزشی، فنآوری نوین آموزشی در درس ریاضی، سازگاری روش تدریس بامطالب کتاب، آموزش مدیریت اندیشه در حل مسأله ریاضی و تربیت دانش آموز خلاق در حل مسأله نقش داشته اند. همچنین، نتایجتحلیل عاملی در مورد عامل های تأثیرگذار در اثربخشی درس ریاضی نشان داد که ده عامل روش تدریس سازگار، ارزشیابی منطقی،توانایی حرفه ای، فن بیان، راهکار عملی یادگیری، تشویق یادگیری، روش های بصری، شناخت نیازهای جامعه، روش های الکترونیکی در آموزش و تربیت دانشآموزان خلاق در حل مسأله در اثربخشی درس ریاضی تأثیرگذارند.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، کلاس درس ، ریاضی ، مقطع متوسطه