الگوی پراکنش، آمیختگی و تنوع گونههای چوبی جنگلی، در ناحیه زاگرس میانی

الگوی مکانی ابزاری مناسب در شناخت و حل مسائل بوم شناختی و ارائه راهکارهای مدیریتی جنگل با توجه به روش های جنگل داری نزدیک به طبیعت است . هدف از این تحقیق بررسی الگوی پراکنش مکانی، وضعیت آمیختگی و تنوع گونه های چوبی جنگلی، درمناطقی از جنگل های ناحیه زاگرس میانی (زرآبین ایلام، شوراب و قلعهگل در استان لرستان)در جنوب غربی ایران با استفاده از شاخص های مبتنی بر نزدیکترین همسایه می باشد. جهت برداشت دقیق داده های زمینی، از آماربرداری صددرصد استفاده شد. نتایج شاخص کلارک و ایوانز، الگوی کپه ای را برای مناطق شوراب و قلعه گل و الگوی یکنواخت را برای منطقه زرآبین نشان دادند. به منظور بررسی نحوه ی چیدمان گونه های مختلف در کنار یکدیگر، از شاخص آمیختگی استفاده شد. با توجه به نتایج شاخص های آمیختگی و تنوع زیستی، الگوی یکنواخت می تواند حاصل تغییر در الگوی کپه ای، به علت افزایش فاصله بین پایه ها در اثر افزایش سن و یا تنوع گونه ایبیشتر باشد. الگوی مکانی درختان یک جنگل بر موجودی در هکتار توده و رشد درختان تاثیر مستقیم دارد؛ بنابراین در نحوه ی مدیریت جنگل نقش مهمی دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی پراکنش مکانی ، تنوع چوبی ، آمیختگی ، بلوط ایرانی ، شاخه زاد