تحلیل برمفاهیم و شاخصه های باغ ایرانی در معماری طبیعت گرا نمونه موردی: باغ شاهزاده ماهان کرمان

باغ ایرانی بیشتر حاکی نیازهای روحی و متناسب نیازهای آب است. از زمان های قدیم بخش اساسی از زندگی ایران و معماری آن، باغ های ایرانی بوده که در موجودیت آتشکده های بزرگ و تقویت نمادین آن ها، سهم داشته است. در باغ ایرانی نهایت مادی به نهایت معنوی ارتقاء می یابد تا آن جا که ممکن است ساده و روشن شکل می گیرد و ابهامی مادی در رابطه انسان و فضا باقی نمی گذارد. در این پژوهش سعی شده با استفاده از معماری طبیعت گرا و با بهره گیری از شاخصه های باغ ایرانی به تشریح نقش و کارایی باغ شاهزاده ماهان در طبیعت بکر ایران پرداخته و نقش و جایگاه آن مورد ارزیابی قرار بگیرد. مجموعه مطالعات انجام پذیرفته نشان داد که گستردگی، تقارن، هندسه های مستطیلی و محورهای آب از عناصر اصلی شکل دهنده هندسه در باغ های ایرانی و خصوصا باغ شاهزاده ماهان می باشد که در این میان نقش محورهای آب به دلیل شرایط محیطی و خاص ایران و همچنین قرار گیری در مسیر تهاجم حکومت های متخاصم از اهمیت بیشتری برخوردار است. می توان نتیجه گرفت که فرهنگ ایرانی انسان را جدا از طبیعت نمی داند بلکه او را همراه با سیر عناصر طبیعت و جز لاینفک آن و دل سپردن به طبیعت و استفاده از مناظر طبیعی را علاوه بر اینکه پی بردن به آیات و نشانه های خدا می بیند. از این رو معماری و هنر ایران به شدت طبیعت گرا است. این اصل در باغ ایرانی سبب به وجود آمدن فضاهای نیمه باز مانند ایوان و کوشک شده است که پیوند دهنده فضای طبیعت و بخش ساخته شده می باشد.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، معماری طبیعت گرا ، شاهزاده ماهان