بررسی ارزش غذایی چند فرمول مختلف سیلوی آزولا به روش آزمون گاز

آزولا سرخس آبزی کوچکی است که یک رابطه همزیستی موروثی با نوعی جلبک سبز- آبی بنام«آنابیتا آزولی» دارد. نتیجه این زندگی همزیستی، باروری بالا و تولید پروتئین زیاد می باشد. رشد انبوه آزولا در استان گیلان و لزوم برداشت آن به منظور حفظ تعادل محیط زیست، همچنین ارزش تغذیه ای آن در خوراک نشخوار کنندگان و نیز لزوم استفاده از آن به صورت تر مصرف سیلوی آزولا را توسط دامداران باعث شده است و هدف تحقیق بررسی ارزش غذایی چند فرمول مختلف جهت تهیه سیلوی آزولا می باشد. با توجه به اینکه امکان دسترسی به آزولای تازه همیشه وجود ندارد و خشک کردن آن نیز هزینه بر است لذا استفاده از سیلوی آزولا می تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد اما از آنجائیکه میزان کربوهیدرات محلول در داخل آزولا خیلی کم است در این تحقیق سعی شده با اضافه کردن یکسری مواد افزودنی حاوی کربوهیدرات به آزولا سیلوهایی تهیه شود و ارزش غذایی آنها از طریق آزمون گاز مورد بررسی قرار گیرد براین اساس انرژی قابل متابولیسم، انرژی خالص شیردهی و قابلیت هضم ماده آلی در تیمار 4(80% آزولا+ 15% تفاله چغندرقند+5% ملاس) بهترین بوده اند. در این آزمایش داده ها در قالب یک طرح کاملا تصادفی و با 6 تیمار و 3 تکرار با رویه GLM یا مدل خطی عمومی و با استفاده از نرم افزار SAS ویرایش 1/9 تجزیه و تحلیل شده است. مقایسه میانگین ها نیز توسط آزمون توکی(tuky) در سطح احتمال 5 درصد انجام شدند. همچنین فراسنجه های تولید گاز(c و a+b 4b4a) با استفاده از نرم افزار Fcurve نسخه 6 محاسبه شد.

کلیدواژه ها:

آزولا ، سیلو ، فراسنجه ، آزمون گاز