تاثیر تنش رطوبتی و محلول پاشی سولفات آهن بر اجزای عملکرد گندم رقم پیشتاز

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی آهن بر اجزای عملکرد دانه گندم در شرایط مختلف آبیاری در منطقه نصرت آباد قزوین به اجرا درآمد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3تکرار انجام شد. عامل آبیاری در 4 سطح(آبیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله طویل شدن ساقه، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه) به عنوان عامل اصلی و عامل محلول پاشی در 2 سطح(عدم محلول پاشی و محلول پاشی سولفات آهن) به عنوان عامل فرعی درنظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر محول پاشی سولفات آهن و آبیاری بر اجزای عملکرد دانه معنی دار شدند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد سنبله در واحد سطح در تیمار آبیاری کامل با میانگین 586/2 سنبله وجود داشت و کمترین کاهش تعداد سنبله در تیمار قطه آبیاری در مرحله گلدهی با میانگین 505/2 سنبله مشاهده شد. اگرچه بیشترین کاهش وزن هزاردانه در تیمار قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه با میانگین 25/38 گرم وجود داشت. بیشترین وزن هزار دانه نیز متعلق به تیمار آبیاری کامل با میانگین 35/64 گرم بود. نتایج همچنین نشان داد که محلول پاشی با آهن باعث افزایش تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه گردید که نسبت به عدم مصرف آن برتری معنی داری داشت.

کلیدواژه ها:

گندم ، قطع آبیاری ، سولفات آهن ، اجزای عملکرد