سیمای زنان در ترانههای عامیانه تالشی (مطالعه موردی تالش جنوبی)

ترانه های عامیانه یکی از گونه های فرهنگ و از نوع فرهنگ عامه و ادب عامه پسند هستند و درواقع جزو میراث فرهنگی و گنجینه هنری هر کشور به شمار می آیند. این گونه ادبی، گوینده مشخصی ندارند. از درون جامعه گسترده هر قوم آبیاری می شوند و این خود دلیلی است بر آنکه این سروده ها بیانگر عواطف و احساسات و روحیات شاعر یا شخص مشخصی نیستند، بلکه حامل بسیاری از نمادهای اجتماعی و فرهنگی هر قومیت اند. لذا با مطالعه و بررسی ترانه های محلی هر قومیت، می توان منش و روحیات اجتماعی آن قوم را در گذر زمان مورد تتبع و شناسایی قرار داد. در این مقاله سعی داریم ضمن بررسی خصوصیات زیبایی شناختی و هنری نمونه هایی از ترانه های مختلف قوم تالش جنوبی(اعم از کار، عاشقانه، لالایی و ...) به تحلیل آنها در قالب مردم شناسی بپردازیم تا بدین وسیله برخی از مسائل فرهنگی، آداب و رسوم و روحیات جامعه قومی تالش و به ویژه نگاه این قومیت به زن را در قالب این ترانه ها بازشناسی و معنا یابی کرده و مورد تحلیل قرار دهیم. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، میدانی- کتابخانه ای است. در این بررسی حدود 15 ترانه تالشی مورد تحلیل قرار می گیرد، یافته های این پژوهش نشان می دهد که زن تالش در نهاد خانواده تالش نقش عمده ای را ایفا می کند و با اینکه نقش زنانه و مادری به عهده اوست. نقش پررنگ و بسیار پویایی در زندگی و اقتصاد و تأمین معاش خانواده دارد درحالی که نگاه مردمدارانه و مردسالارانه و جنسیتی زیادی بر این جامعه حاکم است که شخصیت زنان را در این قومیت نسبت به مردان حاشیه قرار داده است

کلیدواژه ها:

ترانه ، ترانه های تالش ، تالش جنوبی ، زن تالش ، مردم شناسی