بررسی جنگافزارهای عصر آهن در محوطههای باستانی تالش

در منابع تاریخی از قبیل سفرنامه ها و کتب تاریخی به وجود مردمانی جنگجو و مبارز در مناطق مختلف تالش اشاره شده است که در اکثر دوره ها از هخامنشی تا دوران صفوی به صورت خودمختار و حاکم نشینهای محلی در این مناطق حکمرانی می کردند و گاه گاهی نیز نسبت به دولت مرکزی شورش می کردند. در واقع گویی تالشان از قدیم الایام چندان صلح جو نبوده اند. کاوش های باستان شناسی که برای اولین بار حدود یکصد سال پیش توسط دمورگان در تالش شروع شد و بعد از او نیز توسط چند تن از باستان شناسان در مناطق مختلف تالش خصوصا قبرستان های این منطقه انجام شد، مطلب ذکر شده در بالا را تایید کرد. بعد از تجزیه و تحلیل گورآوندهای مناطق مختلف تالش، بعد از سفال بیشترین داده ها مربوط به ابزآلات جنگی بوده است. اکثر این آثار مربوط به عصر آهن است. تعدادی از ابزارها به منظور شکار استفاده می شد و تعدادی دیگر مشخصا در جنگ کاربرد داشته است. به نظر می رسد تعداد زیاد جنگ افزارها، در قبور منطقه تالش، به دلیل جنگ ها و کشورگشایی های همسایگانشان از قبیل آشوری ها، اورارتوها و سکاها بوده است. از این رو بر حسب شرایط موجود، تالشان جنگاوران غیوری شدند و جنگ افزارهای مختلف جزء لاینفک زندگی شان شد. در این مقاله که از نوع توصیفی - تحلیلی است و داده های تحقیق بر اساس بررسی های میدانی و مطالعات اسنادی گردآوری شده است، تعدادی از ابزارآلات جنگی مختلف که در محوطه های مناطق تالش بدست آمده مورد مطالعه قرار گرفته و نوع کاربری آن بررسی و تحلیل شده است.

کلیدواژه ها:

ابزارآلات جنگی ، عصرآهن ، تالش ، سرپیکان ، خنجر ، شمشیر ، سرنیزه