بررسی فرهنگ لالایی درروستایی نومندان

لالایی ها کهن ترین ترانه های فولکلوریک اقوام مختلف را تشکیل می دهند که از شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه برخاسته و در قالب آن ظهور یافته اند، دقت در مضمون لالایی های اقوام مختلف می تواند ما را در شناخت فرهنگ عمومی اقوام و به طور خاص زندگی و نوع نگاه زنان آن جامعه یاری نماید. در این بررسی کوتاه ما در پی آن هستیم که برخی از ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی مادران روستایی نومندان را از طریق تحلیل مردم شناسانه لالایی ها مورد مطالعه قرار دهیم. این لالایی ها به وسیله پژوهش های میدانی جمع آوری گردیده است و از بررسی آن نتایجی بدست آمده است. که اهم آن شامل : آرزوی وفاداری از فرزند و ترس از بی توجهی فرزند در آینده نسبت به مادر به ویژه در ایام کهنسالی، آرزوی سلامتی فرزند و نگرانی مادر از وجود بیماریهایی که در دوره کودکی شایع است و تأثیر نوع معیشت و زندگی چوپانی بر آواها و اشعار لالایی از جمله موضوعاتی است که می توان از دل آواهای مادرانه استنباط نمود. علاوه بر این لالایی ابزاری برای آموزش الفاظ ، معانی و رسوم و کمک به فرآیند جامعه پذیر کردن کودکان (بویژه آموزش زبان و گویش مادری) تلقی می گردد.

کلیدواژه ها:

لالایی ، فرهنگ عمومی ، کودکی ، گویش مادری