ارتقاء کیفیت محورهای شهری با رویکرد پایداری مطالعه موردی: خیابان سپه، اصفهان

زیستگاه انسانی هنگامی میتواند بیشترین مطلوبیت را برای انسان داشته باشد، که انتظارات وی را در ابعاد زیست محیطی، اجتماعی،کالبدی، اقتصادی برآورده سازد.چنانچه هر یک از این عوامل، در محیط زندگی یک فرد، فاقد کیفیت مطلوب باشند، بر احساس و ادراک وی از فضا و بر سطح رضایتمندی او از محیط زندگی تاثیر می گذارد. خیابان وفضای عمومی از جمله این مؤلفه ها هستند که نسبت به سایرین، نقش پر رنگ تری در ادراک مخاطب دارند. بر همین اساس، پژوهش حاضر به بررسی معیارهای کیفیت در طراحی شهری و پایداری که برای خلق مکان های خیابان با کیفیتی که از طرق مختلف به پایداری در شهرها می انجامد میپردازد. برایرسیدن به این مهم، از روش AHP در تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد، و همچنین پرسش نامه های در محله های مورد مطالعه توزیع گردیده است. این پرسش نامه ها کیفیت خیابان موردنظر را در قالب دو معیار کلی کیفیت محیط شهری و پایداری شهری جست و جو می کنند. نتایج حاصل بیانگر آن می باشد که خیابان سپه با توجه به موقعیتی که دارد نیازمند حفظ و تقویت مؤلفه هایکالبدی-فضایی، اجتماعی-فرهنگی و زیست محیطی که وزن آنها با توجه به شاخص های مد نظر از کیفیت پایین تری برخوردار هستند باید در طراحی خیابان سپه مد نظر قرار گیرند اما مؤلفه های اقتصادی و حکمروایی-مدیریتی به نسبت دیگر مؤلفه های از سطح کیفی بالاتری بر خوردار بوده اند.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط شهری ، پایداری ، خیابان سپه