هویت ایرانی اسلامی در بناهای فرهنگی

هویت را می توان تجلی فرهنگ در محیط دانست. به بیانی دیگر هویت محملی برای قرارگیری مشمولات می باشد. همچنین می توان از آن به عنوان لایه ورود پدیده ها به شامل شدن در یک اجتماع یاد کرد. هویت پدیده ای است که در بستر تاریخی یک جامعه شکل می گیرد. با گذر زمان این حس هویت در فرد درونی میشود و رفتار فرد را هدایت و نهایتاً جامعه را یکپارچه میکند. برای درک هویت معماری ایرانی می توان با بررسی اصول بناهای سنتی ایران و دریافت حکمت و عقاید حاکم بر آ نها عناصر هویت ساز معماری سنتی را دریافت. طبق نظر دکتر پیرنیا ویژگیها ی معماری ایرانی شامل پنج اصل مردم واری، پرهیز از بیهودگی، نیارش، درونگراییو خودبسندگی است که در همه بناهای سنتی به نوعی قابل مشاهده است. ما از لحاظ هویتی و فرهنگی دچار بلاتکلیفی و سردرگمیهستیم، شاید به این دلیل که هنوز به درک درستی از مفهوم واقعی هویت دست نیافته ایم. گذشتگان ما دارای نوعی معماری بودند که معمار حول آن به کار و خلاقیت می پرداخت. هرگاه برای بررسی هویت آثار معماری در کنار توقع در برداشتن میراث محیطی فرهنگی، موضوع کارکرد آنها را نیز مد نظر قرار دهیم، بهتر خواهیم توانست به ارزیابی مسئله بپردازیم و آن گاه می توانیم حتیآثاری را با هویت بیابیم که مستقل از میراث محیطی و فرهنگی مکان آن آثار باشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری ، فرهنگ ، ایرانی