مقایسه فرم در آثار معماران دیکانستراکشن

دوری گزیدن از قوانین قراردادی گذشته معماری و تغییرپذیر دانستن ارزش ساختاری تقابل های دوتایی جا افتاده از اصول اولیه معماری دیکانستراکشن است. با داشتن این نگاه، قواعد زیباشناسانه معماری، بالاخص بیان و فرم در این سبک به چالش درآمده و مورد هدف بنیانفکنی قرار می گیرند. گویی انگاره ساخت شکنی بر آن است تا دیدگاه زیباشناختی مبتنی بر نظم و هنسه اقلیدسی را با ساختاری که تنها برعلاقه زیباشناسانه معمار به عنوان فرد و نه کل استوار است، جایگزین کند. در این مقاله به روشن سازی و تحلیل واژه فرم و مشخصه های بصری آن پرداخته و 4 مشخصه )رنگ، بافت، تعادل بصری و نظم( از بین آنها برای بررسی انتخاب شده است. سپس 11 اثر از سه معمارمشهور دیکانستراکتیویست برگزیده شده و 4 مشخصه مذکور در این 11 اثر با هم مقایسه شده است. با گردآوری نتایج این مقایسه در یکجدول و استفاده از روش تحقیق استدلال منطقی می توان دریافت که معماری دیکانستراکشن علی رغم تلاش خود برای بر هم زدن قوانین و اصول ساختاری، با استفاده مکرر از اصول فرمی خاص مثل تکرار استفاده از رنگ و مصالح خاص و عدم وجود تعادل بصری و نظم دچارساختارگشته است

کلیدواژه ها:

دیکانستراکشن ، فرم ، رنگ ، بافت ، تعادل ، نظم