رویکرد ساختارگرایی در تدریس

برای روبرو شدن با چالش ها و رسیدن به ارکان تعلیم و تربیت قرن بیست و یکم ضرورت نیاز به معلمانی با انگیزه و اثربخش بیش ازپیش احساس می گردد، معلمانی که به کارگیری روشهای سنتی در تدریس را که موجبات کاهش مداوم فهم و درک دانش آموزان ومشغول شدن آنها به دانش انفعالی در تمامی سطوح را فراهم می کند و منجر به حضور فردی در اجتماع با یک بانک اطلاعات غنیدر ذهن می شود که دیگر پاسخگوی دنیای پر شتاب علم امروز نمی باشد را به فراموشی سپارند. به نظرمی رسد نظام آموزشی جهانجهت برطرف کردن مشکلات آموزشی خود باید به دنبال تغییر و اصلاح روش ها و سیاست های گذشته باشند و نظام آموزشی رامورد توجه قرار دهد که بر مبنای دانش و پژوهش و کشف روابط بین بخش های مختلف آن باشد، ساخت و ساختارگرایی راه حلیمناسب جهت پاسخ به روند پرشتاب علمی می باشد. (ابراهیمی، 1387) این روش که جزء روش های فعال و اکتشافی است به تولید،کنترل و تعمیم دانش تأکید خاصی دارد، در این روش معلم و همه امکانات تسهیل کننده و جزء خدمات آموزشی هستند و با هدفجستجوی فعالانه فراگیران از طروق فعالیت های مختلف جهت کشف راه حل ها و مفاهیم دانش آموز نقش اساسی را ایفاء می کند.در ادامه پس از ارائه مقدمه ای کوتاه به تعریف ساختارگرایی، شاخصه های ساختارگرایی، مفاهیم اساسی در الگوی ساختارگرایی ،مراحل اجرای الگو و نتیجه گیری می پردازیم.

کلیدواژه ها:

ساخت گرایی ، مفاهیم ، اجزاء اصول و کاربرد ، الگوی تدریس ساختار گرایی