اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر اختلالات رفتاری کودکان دبستانی شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر اختلالات رفتاری دانش آموزان دبستانی پسر پایه چهارم ابتداییشهر تهران در سال تحصیلی 1394- 1393 بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایش با پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. به همین منظور تعداد 20 نفر دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهایپژوهش فهرست بررسی ارزیابی اجتماعی کودکان ماتسون و همکاران (1983) و پرسشنامه علائم مرضی کودکان گادو واسپرافکین (1994) بود. برنامه آموزشی در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای دو جلسه به مدت یک ماه بر روی گروه آزمایش اجراگردید در حالی که گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را دنبال می کرد. پس از اجرای برنامه آموزشی، مجددا هر دو آزمون بر رویهر دو گروه اجرا گردید. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره با رعایت پیش فرض هااستفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان پسر دبستانی در گروهآزمایش به طور معنی داری موثر است. این یافته ها بیانگر آن است که برنامه آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان پسر گروهآزمایش کمک شایانی کرده است تا در تعامل با همسالان خود به نحو بهتری رفتار نمایند.

کلیدواژه ها:

دانشآموزان پسر دبستانی ، مهارت های اجتماعی ، اختلالات رفتاری