کاهش تداخل های الکترومغناطیسی (EMI) در ترانسفورماتورهای فرکانس بالای مبدل های فلایبک با استفاده از کاهش اندازه خازن های پراکنده در آنها

هدف اصلی این مقاله افزایش سازگاری الکترومغناطیسی (EMC) ترانسفورماتورهای فرکانس بالای مبدل های فلایبک، از طریق کاهش اندازه خازن های پراکنده موجود در آنها می باشد . برای نیل به این منظور از آنجا که اندازه خازن های پراکنده به ساختار و نحوهسیم پیچی بستگی دارد، انواع تکنیک های متداول سیم پیچی برای این ترانسفورماتورهای فرکانس بالا بکار گرفته شد و تاثیر هر یک از این تکنیک ها برروی خازن های پراکنده موجود در نقاط مختلف ترانسفورماتورهای فرکانس بالا مورد بررسی قرار گرفت . همچنین اصلاحاتی در این تکنیک های متداول سیم پیچی اعمال شد و در نهایت تکنیک های بهینه جهت کاهش EMI در ترانسفورماتورهای فرکانس بالای مبدل فلایبک معرفی گردید . برای طراحی و محاسبه پارامترهای فیزیکی ترانسفورماتورهای فرکانس بالا ( مانند نوع وسایز هسته، سطح مقطع هادی ها، تعداد دورهای اولیه و ثانویه و غیره ) نرم افزار PI Expert بکار گرفته شد . برای تحلیل های الکتریکی و مغناطیسی و یافتن اندازه خازن های پراکنده در ترانسفورماتورهای فرکانس بالا نیز از نرم افزار Maxwell استفاده گردید

کلیدواژه ها:

تداخل های الکترومغناطیسی (EMI) ، خازن های پراکنده ، ترانسفورماتور های فرکانس بالا