افزایش امید به زندگی از دیدگاه اسلام

امید به زندگی اصطلاحی نوظهور و یک شاخص آماری است که نشانگر متوسط طول عمر افراد در یک جامعه است. این شاخص بیان می کند که هر عضو یک جامعه، چند سال می تواند توقع طول عمر داشته باشد با توجه به اهمیت این شاخص، دانشمندان رشته های علوم تربیتی و روانشناسی کوشیده اند تا عوامل مؤثر در امید به زندگی را مورد بررسی و تحلیل قرار دهند. از سوی دیگر عطف توجه همگانی به این اصطلاح و جایگاه آن در ادبیات جهانی، بازخوانی این مباحث را برای محققان اسلامی نیز ضروری نموده است. روشن است به سبب نوظهور بودن این اصطلاح نمی توان انتظار داشت تا این موضوع به صورت مستقیم و صریح در آیات و روایات ذکر شده باشد، اما بی تردید میان متون اصیل دینی اشارات و نکات فراوانی می توان یافت که معطوف به این موضوع خطیر می باشد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره جویی از منابع کتابخانه ای- اسنادی به بررسی عوامل مؤثر در افزایش سطح امید به زندگی از دیدگاه اسلام پرداخته است. بر اساس نتایج بدست آمده عوامل متعدد مادی و غیرمادی در افزایش امید به زندگی دخالت دارند که برخی ازعوامل غیرمادی مؤثر بر این امر عبارتند از: معناداری و هدفمندی در زندگی، مثبت اندیشی و امیدواری، شادی، حمایت اجتماعی، معنویت، تسلط بر هیجانها، ایمان به خدا، نماز، روزه، دعا، صله رحم، صدقه، پرهیز از گناه.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، روانشناسی اسلامی ، مثبت اندیشی ، ایمان ، شادی