نقش معصیت در آسیب رسانی به سلامت انسان از منظر قرآن و روایات

در منابع اخلاق غالبا بدلیل عواقب تلخی که معاصی در حیات آخروی بدنبال خود دارند مورد توجه قرار می گیرند.لکن توجه به عواقب دنیوی بخصوص توجه به نقش معصیت در دچار اختلال شدن سلامت آدمی امری قابل تامل ودرخور توجه می باشد.مقالهی حاضر کوششی است در جهت .«رابطه ی گناه و بیماری از منظر قرآن و روایات» دریافتگناه، رذیله ی اخلاقی است که انسان را از هدف الهی خویش منحرف کرده و مانع رسیدن به سعادت می شود؛ گناهاندر زندگی دنیایی پیامدهایی را برجا می گذارند و همه عواقب آن مربوط به آخرت نیست؛ از جمله آثار تلخ معصیت کهدر این دنیا ممکن است متوجه آدمی گردد افزایش قابلیت انسان در ابتلاء به بیماری است.رزایل اخلاقی چون حسد،کبر دروغ و.... وقتی وجود آدمی را غالب شود در نهایت به ضعف اراده و روح آدمی منجر می شود و این امر موجبمی شود تا فرد در فعالیت های اجتماعی در وضعیت نامناسب به لحاظ روح و اراده قرار داشته باشه و از قدرت روحی واراده مورد نیاز در فعالیت هایی اجتماعی برخوردار نباشد و این وضعیت سلامت روان و جسمانی فرد ر مورد تهدید قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

عمل ، معصیت ، بیماری ، قرآن ، روایات