بررسی تنوع ژنتیکی اکوتیپ های شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra) ایران از چهار نقطه جغرافیایی متفاوت با استفاده از مارکر مولکولی (RAPD)

تنوع ژنتیکی و ارزیابی ارقام مطرح شیرین بیان (Glycyrrhiza Glabra) در سطح مولکولی با استفاده از نشانگر رپید انجام شد. به منظور استخراجدی ان ای از روش تغییر یافته B.Winnepennickx استفاده شد. در این پژوهش 4 اکوتیپ از 4 نقطه جغرافیایی متفاوت کشور شناسایی و تهیهشد و با 4 آغازگر مورد بررسی قرار گرفتند. از 4 آغازگر مورد بررسی روی دی ان ای ژنومی 76 باند تولید شد که 64 باند پلی مورفیسم داشتند.آغازگر OPA-03 ، کمترین باند و آغازگر OPN-08 ، بیشترین باند را تولید کردند. اندازه ی قطعات دی ان ای تولید شده بین 250 جفت باز تا 5000 جفت باز بود. باندهای تولید شده برای آنالیزهای استاتیک مورد استفاده قرار گرفتند. برای رسم درخت فیلوژنیک از نرم افزار PopGen32 و Spss16 استفاده شد. بیشترین تشابه ژنتیکی بین اکوتیپ های زنجان و شوشتر و کمترین تشابه ژنتیکی بین اکوتیپ های شوشتر و سمنان می باشد. و ضریب کوفنتیک بین دندروگرام و ماتریس تشابه 0/79 به دست آمد که نشان دهنده برازش مناسب دندروگرام به ماتریس تشابه بوده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که نشانگر مولکولی رپید ابزاری سودمند برای بررسی پراکندگی ژنتیکی و ارتباطات خانوادگی بین اکوتیپ های شیرین بیان است.

کلیدواژه ها:

شیرین بیان ، مارکر مولکولی ، تنوع ژنتیکی ، رپید ، درخت فیلوژنی