منفعت، عدم النفع و منافع ممکن الحصول در حقوق ایران و فقه امامیه

منفعت، عدم النفع و منافع ممکن الحصول سه اصطلاح حقوقی هستند که به مناسبت در قوانین مختلف بکار رفته اند.منفعت ثمره حاصل است که بتدریج از اعیان اموال بدست می آید بی آنکه از عین مال به گونه ای محسوس بکاهد؛ که دارای اقسامی می باشد . عدم النفع عبارت است از فوت شدن منافع محقق الحصولی که شخص از آن محروم شده است که به دو نوع عدم النفع محقق و عدم النفع محتمل تقسیم می شود . منافع ممکن الوصول نیز منافعی است که امکان حصول آن در آینده محقق است و این امکان حصول ممکن است از حداقل تا حداکثر باشد. این سه اصطلاح با یکدیگر مرتبطند که ما در این نوشتار سعی در تبیین این رابطه و بررسی ماهیت و مبنای آنها در حقوق ایران و فقه امامیه داریم.

کلیدواژه ها:

منفعت ، مال ، عدم النفع ، ضرر ، منافع ممکن الحصول