بررسی رابطه کتاب مثنوی مولانا و دین مبین اسلام
محل انتشار: کنگره ملی پژوهش های کاربردی علوم انسانی اسلامی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 681
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCIHAS01_147
تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1394
چکیده مقاله:
قرآن و حدیث دو سرچشمه فیاض عمده ای هستند که عرفان مولانا جلال الدین محمد بلخی از آن سیراب می شود. مولانا در اشعار نغز خود چه از سر اقتباس، تضمین و چه از سر تلمیح از آیات بی شماری استفاده کرده است .به گونه ای که در بسیاری ازاشعارش معنا و محتوای قرآنی نهفته است. مولانا بواسطه اندیشه انسانی نشات گرفته از آموزه های قرآنی اش امروزه در تمامی نهادهای علمی فرهنگی دنیا مقام و منزلتی بیش از پیش پیدا کرده است. تفکر مولانا تفکر خوشه ای است یعنی مطلب اصلی در همه جای اثر در شکل خوشه ای پر بار افاده یافته اند.اصل این نوع تفکر و نگارش ماخوذ از قرآن کریم است.
نویسندگان
یاسمن عباسی آقاملکی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، مدرس حوزه علمیه و دانشگاه
سحر مکتبی
طلبه سطح دو حوزه علمیه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :