یاسمن عباسی آقاملکی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، مدرس حوزه علمیه و دانشگاه
سحر مکتبی - طلبه سطح دو حوزه علمیه

قرآن و حدیث دو سرچشمه فیاض عمده ای هستند که عرفان مولانا جلال الدین محمد بلخی از آن سیراب می شود. مولانا در اشعار نغز خود چه از سر اقتباس، تضمین و چه از سر تلمیح از آیات بی شماری استفاده کرده است .به گونه ای که در بسیاری ازاشعارش معنا و محتوای قرآنی نهفته است. مولانا بواسطه اندیشه انسانی نشات گرفته از آموزه های قرآنی اش امروزه در تمامی نهادهای علمی فرهنگی دنیا مقام و منزلتی بیش از پیش پیدا کرده است. تفکر مولانا تفکر خوشه ای است یعنی مطلب اصلی در همه جای اثر در شکل خوشه ای پر بار افاده یافته اند.اصل این نوع تفکر و نگارش ماخوذ از قرآن کریم است.

قرآن، مثنوی، قرآن کریم، احادیث، دین، اسلام