پیش بینی بروز طلاق روانی در زوجین با استفاده از سبکهای دلبستگی ایمن و ناایمن

هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی با طلاق روانی و پیش بینی طلاق روانی از طریق سبک های دلبستگی بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود که به بررسی روابط بین متغیر سبک های دلبستگی با طلاق روانی پرداخت . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان متأهل شهر تهران در سال 12 11 بود. روش نمونه گیری این پژوهش، در - 6 و 11 در سال 11 12 مراجعه کرده - ، دسترس بود زوج هایی که به دلیل تعارض زناشویی به مراکز روانشناسی در تهران مناطق 1 بودند. حجم نمونه 151 نفرزوجینی که دچار طلاق روانی بودند تعیین شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های استاندارد تعارض زناشویی ثنایی براتی 1731 و حمایت اجتماعی فلمینگ و همکاران 1192 بود که پایایی و روایی آنها در تحقیقات متعدد به اثبات - رسیده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق، اطلاعات جمع آوری شده به وسیله پرسشنامه ها توسط شاخص های آماری همچون فراوانی، انحراف معیار، میانگین و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : یافته های این پژوهش نشان داد که بین سبک های دلبستگی ایمن و نا ایمن با طلاق روانی رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری : سبک های دلبستگی نا ایمن پیش بینی کننده بروز طلاق روانی در زوجین هستند در حالی که سبک دلبستگی ایمن با احتمال پایین تر بروز طلاق روانی همراه است

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، طلاق روانی ، تعارضات زناشویی