بررسی پتانسیل های مناطق کویری و بیابانی و اکوتوریسم اطراف استان کرمان

اکوتوریسم پدیده ای نسبتا تازه درصنعت گردشگری است که تنها بخشی ازکل این صنعت را تشکیل میدهد و بسیاری ازکشورهای جهان رابرآن داشته است که سرمایه گذاری های عمده ای رابه این بخش به لحاظ درامدزایی فراوان آن اختصاص دهند این شکل ازگردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتا درطبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان ازطبیعت میشود که درنهایت حس حفاظت و حراست ازمحیطهای طبیعی را درآنان بر می انگیزد و تقویت می کند آنچه که این نوع گردشگری اهمیت فراوان دارد موضوع پایداری است زیرا صنعت گردشگری بدون برنامه ریزیدقیق و توجه به قابلیت های بوم شناختی محلی فرهنگی و اجتماعی مشکلاتی را برای هرمنطقه درپی خواهد داشت ازجمله مهمترین جاذبه های طبیعی مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90درصد ازمساحت کشور را به خود اختصاص داده اند وچود چنین وسعتی ازنواحی خشک لزوم توجه به پتانسیل های مناطق مذکور را درزمینه صنعت اکوتوریسم و ژئوتوریسم به ویژه دراستان کرمان که درجنوب شرق ایران و درحاشیه دشت کویر و دشت و بیابان لوت قرارگرفته است ضروری می سازد براین اساس درنوشتارحاضر سعی شده است تا به معرفی پتانسیلهای اکوتوریستی کویرهای اطراف استان کرمان و دست و بیابان لوت پرداخته شود و جنبه های مدیریت پایدارگردشگری دراین مناطق بارویکرد اکوتوریسم استوار است SWOT مورد دقت وتوجه قرارگیرد دراین تحقیق تجزیه و تحلیل برمبنای الگوی تحلیل و درنهایت بادرنظر گرفتن عوامل تاثیر گذار درمنطقه شامل چهارگروه نقاط ضعف قوت فرصت ها و تهدیدها راهبردهایی همسو با توسعه پایدارگردشگری دراین مناطق ارایه گردیدها ست

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، مناطق کویری و بیابانی استان کرمان ، توسعه پایدار